سه شنبه روز مبعث پیامبر اعظم، یک عید واقعی بود. هزاران هزار تهرانی جمع شده بودند تا طولانی ترین نقاشی جهان را به افتخار مبعث پیامبر اسلام به تصویر بکشند.
نقاشی با موضوع صلح و دوستی، ایثار و عدالت یا بهتر بگویم تمام موضوعاتی که حضرت محمد مصطفی(ص) بشارت دهنده آن بود، قرار بود ترسیم شود. این بار ایرانیان با نقاشی ۵هزار متری خود به دنیا ثابت کردند که خواستار صلح پایدار در جهان هستند و می خواهند آن را به تمام دنیا نیز منتقل کنند.
مدت ها بود که فرهنگسرای نوجوان در فراخوان خود از نوجوانان ۱۲ تا ۱۹ سال تهرانی دعوت کرده بود تا برای ترسیم طولانی ترین نقاشی جهان گرد هم بیایند. ساعت ۸ صبح روز سه شنبه، حضور بی نظیر کودکان و نوجوانان در یک روز تعطیل همه را غافلگیر کرد؛ آن هم در حالی که خانواده ها، بازهم آنها را تنها نگذاشته و همراهشان آمده بودند.
آنها در گرمای ظهر ۳۱مردادماه زیر سایه بان ها نشستند و با لذت به فعالیت کودک و نوجوان شان نگاه کردند. در میان نقاشان، پدربزرگ و مادربزرگ ها هم که همراه نوه های ۶ - ۵ ساله خود هنر خود را به روی بوم می آوردند، به چشم می خوردند.
بلوار پاکنژاد از میدان صنعت تا میدان سرو خالی از عبور و مرور وسایل نقلیه شده بود و دو طرف خیابان، سایه بان هایی تعبیه شده بود تا حاضران راحت تر بتوانند گرمای ظهر را تحمل کنند. در اوج گرما، زیباترین صحنه، پهن کردن فرش پدر و مادرها زیر سایه بان ها بود.
در آن پیک نیک شهری، مادرها نشسته و پدرها دراز کشیده بودند و از زیر کلاه حصیری، مراقب اوضاع بودند. این یک تفریح دسته جمعی بود؛ آن هم در روز بزرگ ترین عید مسلمانان در تهران. علیرضا رضائیان- مدیر روابط عمومی فرهنگسرای نوجوان- می گوید: ما از ۵هزار نوجوان ثبت نام کردیم ولی با حضور جمعیت ۱۴هزارنفره روبه رو شدیم.
او می گوید: ۳۰۰ نفر، از اطراف تهران به ما مراجعه کردند که شب گذشته آنها را در فرهنگسرای نوجوان اسکان دادیم و صبح به اینجا منتقل کردیم.
رضائیان معتقد است که از طریق کارهای جمعی می توان دیدگاه های مردم و نوجوانان را نسبت به مسائل و مشکلات جامعه مشاهده کرد و مسائلی را که توسط مسئولین شهری دیده نمی شود و تنها مردم از آن باخبرند را شناسایی کرد و به ارگان های ذی ربط منتقل کرد.
با وجود اینکه تمام امکانات نقاشی را مسئولین فرهنگسرا تهیه کرده بودند، باز هم بودند خانواده هایی که با خود رنگ و قلم مو به همراه آورده بودند و بر روی بوم ۵هزار متری به دنبال جای خالی بودند. ۲۵۰ کارشناس هنرهای تجسمی نیز در محل حاضر بودند تا با راهنمایی های مفید خود، برای بهترشدن نقاشی ها با نقاشان مشتاق همکاری کنند.
قرار بود ساعت۸ شب نقاشی تمام شود. صبح زود، ۵هزار متر بوم در میان بلوار آماده بود برای ۵هزار نوجوان یعنی برای هر نفر یک متر، همچنین ۵هزار قلم مو، کلاه، پالت، کاور و ۵هزار بسته از رنگ های اصلی، همراه با رنگ های سیاه و سفید.
اما ساعت ۴ بعدازظهر شرکت کنندگان، مسئولین را مجبور به تهیه دوباره وسائل نقاشی کرده و با این کار خود، تمام دست اندرکاران را شگفت زده کردند. این در حالی بود که دیگر جایی برای نقاشی روی بوم نبود و به جای «هر نفر، یک متر»، به هر نفر، کمتر از نیم متر جا برای نقاشی رسید.
در میان نقاشی ها، بودند کسانی که بسیار ماهرانه نقاشی می کردند و از خود، یک اثر ماندگار به جا می گذاشتند و در آن قسمت ها، معرکه ای به پا بود از تماشاچیان مشتاق. به نظر می رسید نه تنها یک نصف روز بلکه اگر به مردم می گفتند یک هفته باید روی این بوم ها نقاشی کنند آنها بازهم پا برجا می ماندند.
ابتدای برنامه ۵هزار شاخه گل به مناسبت مبعث حضرت رسول اکرم(ص) به نوجوانان اهدا شد و در پایان نیز نوجوانان با ترسیم خط سبزی بر پایین بوم و وصل کردن آن به یکدیگر، پیام صلح خود را در حضور خبرنگاران داخلی و خارجی، به دنیا مخابره کردند.
در طول روز از بلندگوها صدای موسیقی به گوش می رسید. کارناوال شادی، سوار بر درشکه ای با اسب، برای شادکردن بچه ها در حرکت بود و وانت نیسان، به نقاشان تشنه، آب می رساند. هنرمندان رادیو و تلویزیون و نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی نیز در محل اجرای برنامه حضور داشتند.
از آنجا که اولین بار بود که چنین حرکت بزرگی در شهرمان رخ می داد، همه چیز با وجود کمبودها عالی به نظر می رسید. حتی سازمان فرهنگی- هنری شهرداری تهران، تمهیداتی اندیشیده بود و صبح روز جشن با مستقرکردن اتوبوس هایی در میادین ۲۲گانه شهر، مشتاقان را به محل نقاشی آورده بود.
نوجوانان غیرایرانی نیز در میان نقاشان دیده می شدند و نوجوانان کره ای و چینی که راحت تر نیز شناخته می شدند، بیشتر از دیگر خارجی ها به چشم می خوردند
خبرگزاری های رویتر، آلمان و ترکیه(اخلاص) برای ثبت اخبار این اثر بزرگ در جمع مردم حاضر بودند. خبرنگار ترک ادعا کرد که تا به حال چنین جشن باعظمتی را ندیده و از حضور بی نظیر مردم در شگفت است.
در پایان جشن، قبل از اذان مغرب، آتش بازی جانانه ای برای شهروندان به پا شد و گوینده از مردم خواست تا کف بزنند و با هر شماره، شدت آن را بیشتر کنند. بعد از آن هم سوت بکشند، از ته دل فریاد بکشند و هر چه در دست دارند، به هوا پرتاب کنند. هر چند کار مأموران شهرداری را زیاد کردند اما به گونه ای صددرصد مثبت، انرژی حاضرین را تخلیه کردند.
مسعود شریفی- رئیس فرهنگسرای نوجوان- در رابطه با تأثیر اینگونه برنامه ها بر تقویت روحیه اجتماعی و شهرنشینی شهروندان گفت: «قطعاً در کشور نیاز داریم به سمت مشارکت های مردمی، ملی و فراملی پیش برویم. اگر این مشارکت ها در معنای فرهنگی و معنای خاص خود شکل گیرد، به خروجی مؤثری خواهیم رسید.
یعنی وقتی هر فردی از اجتماع، بر خود واجب بداند که باید در جامعه سالم زندگی کند و فضای سالمی را برای پیرامون خود ایجاد کند، نهایتاً برای خانواده و همنوعان خود مؤثر خواهد بود. بنابراین نیازمند حرکت های فرهنگی جمعی در شهر هستیم و ابزار هنر بدون شک یکی از بهترین و جذاب ترین مواردی است که به راحتی از کوچک و بزرگ را به خود جذب می کند.
سرمایه گذاری بر طرح های هنری فاخر و واردکردن بسته های فرهنگی و هنری در سبد خانواده های مردم و ایجاد ارتباط فکری با شهروندان، می تواند برای کشور، جریان ساز باشد».شریفی ادامه داد: «ما وظیفه داریم برنامه و فضای پرنشاطی را برای مردم ایجاد کنیم چرا که امروز در تهران- این شهر گره خورده- اگر ارتباط دستگاه های فرهنگی با مردم، ارتباطی روان، جذاب و کارا نباشد، به راحتی از مردم دور می شویم».
او از حمایت کنندگان تشکر کرد و گفت: «این کار بدون حمایت مالی که از سوی نمایندگان کمیسیون فرهنگی مجلس صورت گرفت انجام پذیر نبود. ۱۰۰میلیون تومان، تنها هزینه تیزرهای تبلیغاتی این برنامه شد که آقای ضرغامی متقبل شد و مخارج این برنامه، بیش از ۲۰۰میلیون تومان بود که ما تنها از پس ۲۵میلیون تومان آن برمی آمدیم».
در این بین، کمبودهایی هم دیده می شد؛ وسیله ای نبود تا مردم، طول بلوار پاکنژاد را با آن طی کنند و تمام نقاشی ها را تماشا کنند و باید پیاده حرکت می کردند. جای فروشنده های مواد غذایی و غیره خالی بود، همچنین جای تبلیغات انجمن های مردمی مثل تالاسمی، سرطانی ها و... که نیاز به کمک مردم داشتند و تنها گاهی از بلندگوهای رادیو صدای مرکز، خبرهای انجمن دیابت به گوش می رسید.
فاطمه رهبر- نماینده مجلس و عضو کمیسیون فرهنگی- بعد از بازدید از محل جشن گفت: «این جشن با وجود کافی نبودن اطلاع رسانی، با استقبال خوبی از جانب مردم مواجه بوده که باید در مجلس نیز به این موضوعات توجه بیشتری شود که خواهد شد. از آنجا که این کار برای جوانان جذابیت دارد، ما می توانیم از هنر برای طرح مسائل شهری و شهرنشینی استفاده کنیم چرا که به این وسیله، اقشار بیشتری جذب می شوند».
این جشنواره و بازتاب آن، نشان از خواست مردم برای شادی و نشاط بیشتر داشت. شاید مسئولین باید توجه بیشتری به این موضوع کنند تا سلامت جامعه را بهتر و بیشتر بتوانند فراهم کنند
